Για δείτε και αυτό....

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΟ ΕΞΗΣ ΜΗΝΥΜΑ:

Αγαπητ€ κύρι€ Δι€υθυντά

Σ€ αυτή τη ζωή τα θ€λω μας €ίναι λίγο ως πολύ γνωστά.

Πιστ€ύω ότι μπορ€ίτ€ να €κτιμήσ€τ€ την προσπάθ€ια που καταβάλω €ντός της €ταιρ€ίας και την καλή πίστη που διατηρώ στα ΄€νστικτά σας.

Πιστ€ύω ότι αντιληφθήκατ€ τον τόνο της €πιστολής μου και €υ€λπιστώ στην €γκαιρη απάντησή σας.

Μ€ €κτίμηση,

€λ€υθέριος


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ:

Αγαπητέ κ. Ελευθέριε,

Η εταιρία ßρίσκεται σε µια τρΟΧΙά χαρακτηριστική των καιρών. Εξωγενείς παράγοντες, ως επικίνδυνες ΟΧΙές καραδοκούν,

οι επΟΧΙκές διακυμάνσεις δυσκολεύουν την κατάσταση και η προσπάθεια οφείλει να είναι πολυμετΟΧΙκή.

Πιστεύω ότι γίνομαι κατανοητός χωρίς τη δημιουργία ενΟΧΙκών σκέψεων.

Με εκτίµηση,

Διευθυντής …

ΥΓ: Το Σαßßατοκύριακο θα είµαι στο εξΟΧΙκό μου, αν χρειαστείτε κάτι.

Το ανέκδοτο της ημέρας

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικάνικου κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούργιο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι ( γιό του διευθυντή της Sony ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικάνικη ιστορίᨻ λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε ‘δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο’;»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του εκτός από τον καινούργιο:

«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ’Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό’;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκον, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:

«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι Γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικάνικη ιστορία καλύτερα από εσάς!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία «Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες Γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό; ; ;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.

O Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της General Motors.

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό; ; ;» ξαναρωτά με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος , στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά την διάρκεια επισήμου δείπνου στο Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμία πίπα, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο Σουζούκι».

Ατάραχος ο Γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ροσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».

Κόλαση στη τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστή λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγιά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».

Και στο βάθος ακούγεται και πάλι η φωνή του Σουζούκι:
«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2003, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του».